افزایش قدرت عصبی: بهبود کارایی سیستم عصبی در فعالسازی عضلات
چندین مکانیسم عصبی در افزایش قدرت ناشی از تمرینات قدرتی نقش دارند. یکی از آن‌ها افزایش فعالسازی واحدهای حرکتی است، به این معنی که مغز یاد می‌گیرد تعداد بیشتری از فیبرهای عضلانی موجود را به طور همزمان به کار بگیرد. این امر منجر به تولید نیروی بیشتر می‌شود بدون اینکه اندازه عضلات لزوماً افزایش یابد.
مکانیسم دیگر بهبود هماهنگی درون عضلانی است، که به توانایی فعالسازی واحدهای حرکتی در یک عضله به صورت هماهنگ‌تر اشاره دارد. وقتی این هماهنگی بهبود می‌یابد، فیبرهای عضلانی با کارایی بیشتری با هم کار می‌کنند و نیروی بیشتری تولید می‌شود. همچنین، بهبود هماهنگی بین عضلانی نیز رخ می‌دهد، به این معنی که عضلات مختلفی که در یک حرکت شرکت دارند، به صورت هماهنگ‌تر عمل می‌کنند.
علاوه بر این، تمرینات قدرتی می‌تواند منجر به کاهش مهارکننده‌های عصبی شود. به طور طبیعی، سیستم عصبی مکانیسم‌هایی برای جلوگیری از تولید نیروی بیش از حد توسط عضلات دارد تا از آسیب دیدگی جلوگیری کند. تمرینات قدرتی می‌تواند این مهارکننده‌ها را کاهش دهد و به بدن اجازه دهد تا به پتانسیل کامل قدرت عضلانی خود دست یابد.
این سازگاری‌های عصبی، به ویژه در مراحل اولیه تمرین، نقش مهمی انفج باز در افزایش قدرت دارند. با گذشت زمان و ادامه تمرین، هایپرتروفی (رشد عضلانی) نیز به این افزایش قدرت کمک می‌کند، اما بهبود کارایی سیستم عصبی یک جزء اساسی از فرآیند کلی است.