هایپرتروفی: رشد و افزایش اندازه سلولهای عضلانی
چندین عامل کلیدی در تحریک هایپرتروفی نقش دارند. یکی از مهم‌ترین آن‌ها تنش مکانیکی است که در طول تمرینات مقاومتی سنگین به عضلات وارد می‌شود. این تنش باعث فعال شدن مسیرهای سیگنالینگ در سلولهای عضلانی می‌شود که سنتز پروتئین را افزایش می‌دهند. استفاده از وزنه‌های کافی سنگین برای به چالش کشیدن عضلات در طول ست‌ها برای ایجاد تنش مکانیکی ضروری است.
عامل دیگر استرس متابولیک است که ناشی از تجمع متابولیت‌ها (مانند لاکتات) انفج باز در سلولهای عضلانی در طول تمرینات با حجم متوسط تا زیاد و استراحت کوتاه است. استرس متابولیک نیز به نظر می‌رسد که در تحریک رشد عضلانی نقش دارد، احتمالاً از طریق مکانیسم‌های هورمونی و سلولی.
علاوه بر این دو عامل مکانیکی و متابولیک، آسیب عضلانی ناشی از تمرینات جدید یا بسیار شدید نیز می‌تواند به هایپرتروفی کمک کند. با این حال، تمرکز بیش از حد بر ایجاد آسیب عضلانی ممکن است ریکاوری را به تاخیر بیندازد، بنابراین یک رویکرد متعادل معمولاً توصیه می‌شود.
در نهایت، برای به حداکثر رساندن هایپرتروفی، تغذیه کافی (به ویژه مصرف پروتئین برای تامین مواد اولیه ساخت عضلات) و ریکاوری مناسب (از جمله خواب کافی برای ترمیم و رشد عضلات) نیز بسیار مهم هستند. بدون این عوامل، حتی بهترین برنامه تمرینی نیز نتایج مطلوبی نخواهد داشت.